Nowy narrator...

Znalazłam ten pamiętnik, więc postanowiłam opisać tu wydarzenia z ostatnich kilku dni... w sumie tygodnia. Chcę, żebyś wiedział jak wszystko wyglądało, gdy Ty byłeś... nieobecny.
Wszystko zaczęło się tego wieczora, kiedy poszedłeś z Niall'em do clubu. Twój przyjaciel był świadkiem tego wszystkiego. Pamiętał doskonale ostatnie wydarzenia związane z Tobą. Gdy wszyscy lekko się uspokoili, ale wciąż byli załamani, postanowił nam wszystko opowiedzieć. Usiedliśmy w salonie w domu Zayn'a. Byli tam wszyscy Twoi bliscy. Wymienię dla ścisłości: Anne, ja, Zayn, Tommo, Nialler, Liam, Nick, Ed, ojczym, tata i reszta rodziny. Nawet Pezz, El i Dan. Wiem, że kochasz je jak siostry. Niall zaczął mówić:
-Bawiliśmy się w club'ie. Oczywiście wypiliśmy pare piw, drinków. Byliśmy pijani, ale mimo wszystko pamiętam koniec wieczoru. Wyszliśmy z clubu koło drugiej godziny w nocy. Szliśmy chodnikiem i gadaliśmy o jakiś głupotach. Nagle Harry się zatrzymał i stanął przodem do drugiej strony ulicy. Zapytał:
-Widzisz ją?!
-Kogo? - Odpowiedziałem prostym pytaniem
-No April! Stoi tam i się uśmiecha! Nie widzisz?
-Harry, trochę za dużo alkoholu. Masz jakieś halucynacje.  
-To nie są halucynacje! - I właśnie w tym momencie Hazza się zdenerwował i wybiegł na ulicę. Prawdopodobnie do April. A resztę już znacie. Dlaczego go nie zatrzymałem?! - Niall był sfrustrowany i wciąż jest. Nie może sobie tego wybaczyć.
- Nialler. Przecież to nie Twoja wina. - odezwała się Anne. Wszyscy ją poparliśmy.
-Jak nie moja?! Przecież gdybym go powstrzymał nic by się nie stało!
-Nie mogłeś go powstrzymać! Przecież wybiegł nagle. Poza tym byłeś pijany. Nie myślałeś o konsekwencjach. - Powiedział Louis.
-Bardzo ją kochał. Wciąż ją kocha. Wszyscy uważali, że to była szczenięca miłość, że szybko się skończy, pierwsza prawdziwa miłość... będzie następna, ale ja wiedziałam swoje. Widziałam jak na siebie patrzą. Wiedziałam też, że to bardzo silne uczucie, które mogłoby wytrzymać do końca ich egzystencji. - nagle się odezwałam. Mówiłam to ze łzami w oczach, ze spokojem w głosie, ze wzrokiem wpatrzonym w okno. Kochałam dziewczynę Harry'ego jak siostrę, też za nią tęsknię. W głośnikach leciała właśnie piosenka Emeli Sande i Labrinth'a - Beneath Your Beautiful. U wszystkich moje słowa w połączeniu z piosenką wywołały łzy wzruszenia. Wszyscy przypomnieliśmy sobie początki znajomości April i Harry'ego.
-Piękne słowa. Szczerze mówiąc, przyznaje się. Myślałam, że może potrwa to kilka lat i minie. Ale Harry cały czas o Niej myśli. - Odezwała się Dan.
-Chciałabym, żeby Ona tu była, żeby Harry był szczęśliwy, brakuje mi jej, była przyjaciółką każdego z nas. - Powiedziała El.
-Każdy miał z nią świetny kontakt. Minęły dwa lata, a ja wciąż ją doskonale pamiętam, mam przed oczyma jej twarz. - odezwał się gospodarz domu, który przez cały ten czas milczał.
-Zastanawiam się, co zrobić, by Harry pogodził się z utratą April. - głośno rozmyślał ojczym, który kochał swojego pasierba jak własnego syna.
-Może na razie zostawmy ten temat, te zastanawianie się nad takim trudnym zadaniem. Wszyscy musimy odpocząć, odetchnąć od ostatnich wydarzeń z minionego tygodnia. - Podsumowała Perrie. Uważaliśmy, że ma rację. Rozeszliśmy się do swoich pokoi. Zayn miał duży dom, zaproponował, by każdy z nas zamieszkał na ten trudny czas u niego i Perrie, chciał byśmy byli razem, wszyscy chcieliśmy.
Pod Twoją nieobecność poszłam do Twojego pokoju. Usiadłam na łóżku. Popatrzyłam na wszystkie zdjęcia jakie miałeś na półkach, ścianach, biurku, szafce nocnej. Jednym słowem, były wszędzie. A na nich byli chłopcy, nasza rodzina, wszyscy przyjaciele, a nawet April. Nie wiem jakim cudem, ale natknęłam się na Twój pamiętnik. Postanowiłam go przeczytać, a dziś wpadłam na pomysł, by go kontynuować. Oczywiście jestem chwilowym narratorem i nikt nie wie o tej 'książce'. Mam nadzieję, że nie będziesz zły.

Twoja siostra, Gemma x

____________________________________________________

UFFFFFFFF! Po długim czasie mamy nowy rozdział! Mam nadzieję, że Wam się spodoba.

Jeśli czytacie, SKOMENTUJCIE, proszę. Może dla Was nic nie znaczą, ale dla mnie jest to duża motywacja! :) 

ps.Jeśli chcecie być informowani, podajcie mi swoją nazwę z Twitter'a w komentarzu lub do mnie po prostu na nim napiszcie .

Dziękuję czytającym! POZDRAWIAM xx